Hie hie hie

Oj oj, trochę mnie tu nie było, ponad miesiąc lekko.

Nie wnikajmy dlaczego, bo jeszcze sama to odkryję. Bardziej mi szkoda, ze miałam przerwę w czytaniu waszych notek, co zamierzam niedługo nadrobić.

Wbijam tutaj na nową notkę bo chwilowo znudziło mnie pisanie o ilustratorach w XIX wieku. Co za dużo co nie zdrowo, szczególnie jak to dużo ma Ci zaliczyć przedmiot. Bleh.

Swoją drogą, ludziów tu jak mrówków! Jesteście cudowni, 11 obserwatorów a pod ostatnią notką tyle komentarzy! Och i ach, podnieśliście mua samoocenę (o ile to jeszcze możliwe). Tym razem jednak drobne rozczarowanie, bo nie za bardzo mam wam co pokazać. Zaraz odkopię maybe coś starego, hę? Wiem, że smętnie, nie bijcie, ale za to sztuk aż pięć i jeden kiepskiej jakości gratis!

Hie hie hie. No siema. Zeszłoroczny autoportretąąąą. O dziwo, aktualnie po wielu zmianach znów tak wyglądam. Nosz co za nudna persona ze mnie. Ech. 

Zeszły rok - faza na straż pożarną.

Znajomy strażak, ćwiczyłam na nim (jego zdjęciach) realistyczny rysunek, na szczęście biedaczek nie wie o tym ;)) Kilku innych też tam rysowałam, ale ten najlepiej wyszedł, skubany. 

No i Wasilewski z czasów naszego Euro ;) Szkoda, że wygląda jakby miał downa, ale to była moja pierwsza przymiarka do prawdziwej zabawy z Paint Tool Sai.

Na koniec w ramach przeprosin zdjęcie z kom wipa aktualnego. Ya ya, mam ostatnio taki nieogar i jestem prawdziwy człowiek-chaos. Ta praca to najlepsze przelanie myśli na papier. 

(to jakieś znalezione kolorowe długopisiki jakby kto się zastanawiał)